Eerste stageweek en weekendje weg

Lieve lezers van mijn blog,

Inmiddels hebben we de eerste paar dagen stage erop zitten en dat was even wennen. Het vroege opstaan was in eerste instantie al moeilijk na een maand in Nederland vrij te zijn en in Windhoek nog een week vrij weinig gedaan te hebben. De dienst begint om 06.45 uur waardoor we om 06.20 uur weg moeten om een taxi te zoeken die ons in ongeveer 10-15 minuten naar het Katutura ziekenhuis brengt. Tijdens het uitzoeken van een taxi moeten we erop letten dat we in een taxi stappen waarin alleen de chauffeur zit omdat wanneer er al meerdere personen in de taxi zitten, het niet veilig is omdat ze hierdoor makkelijker van je kunnen stelen. Eline en ik zijn begonnen op de afdeling paediatrics, ofwel kinderafdeling. De afdeling bestaat uit twee delen, de ene kant met ‘’isolatiekamers’’ en de andere kant normale kamers.

Op de normale kamers slapen gemiddeld 10 kinderen. Omdat er niet genoeg bedden en ledikanten zijn, slaapt hiervan een deel op een matras op de grond. De ouders van deze kinderen zijn bijna gedurende de gehele dag bij hun kind. Zoals je je voor kan stellen betekend dit dat er ongeveer 20 op een kamer slapen. Ouders moeten voor hun kind zelf alles meenemen, zoals handdoeken, zeep, kussens, etc. Ouders moeten ook zelf hun kinderen wassen en de bedden opmaken. Daarnaast zijn er een aantal kinderen die bij het ziekenhuis zijn ‘’gedumpt’’ door hun ouders. Wanneer deze kinderen geen speciale dingen zoals een PEG-sondes hebben, kunnen ze door social workers nog geplaats worden in een tehuis. Kinderen die dit wel hebben, blijven in het ziekenhuis. Deze kinderen hebben allemaal twee washandjes per persoon, hiermee worden ze elke dag gewassen en worden ze ook mee gewassen wanneer hun luier vol is. Daarnaast lopen ze veelal in dezelfde kleren of krijgen en operatiejasjes aan. De veelvoorkomende ziektes zijn meningitis, malaria of TBC en veel kinderen zijn ondervoed. De isolatiekant heeft kleinere kamers waarbij er meestal 2 tot 3 kinderen op dezelfde kamer liggen. Zij hoeven niet dezelfde ziekte of aandoening te hebben maar liggen wel bij elkaar op de kamer. De ouders slapen ook bij deze kinderen op de kamer. De deuren staan de hele dag open en alle kinderen van de gehele afdeling lopen de hele dag naar binnen. Er is geen bescherming nodig op deze kamers qua handschoenen, mondkapjes of schorten en op de meeste kamers is ook de handzeep op. Handalcohol kennen ze hier sowieso al niet. Veel kinderen zijn zwaar ondervoed en zijn erg ziek maar er wordt weinig aan gedaan.

De verpleegkundigen werken hier van 7 tot 7, ze schrijven de rapportages en doen de controles. Er is één verpleegkundige die de medicatie doet. Ook zagen we een moeder van 14 jaar oud met al twee kinderen, zij moet dus op haar 11e of 12e al haar eerste kind hebben gekregen. Daarnaast is het totaal niet hygiënische, er lopen muizen rond, op de muren zitten veel insecten en het stinkt er. De stage is tot nu toe indrukwekkend, apart en een soort van cultuurshock omdat we weten dat wij als student in Nederland meer mogen doen dan de verpleegkundigen op deze afdeling doen en omdat het lijkt dat er te weinig zorg wordt geboden. Daarnaast is het erg wennen omdat er in Nederland op de afdelingen heel hard wordt gewerkt, alles gestructureerd is, er veel gecommuniceerd wordt en er soms geen tijd is voor pauze. Het werk hier is vaak om 10 uur al klaar en de meeste verpleegkundigen zijn dan ook van de afdeling, alleen weten we niet waar ze dan zijn.

Ook zijn wij dit weekend samen met twee andere Nederlanders een weekend weg geweest naar het kustplaatsje Swakopmund. Dit was ongeveer 4 uur rijden vanaf windhoek. Onderweg zagen we apen langs de weg en de route hiernaar toe was al mooi. Eenmaal daar aangekomen hebben we onze tenten opgezet en hebben we langs het stand gelopen. ’s Avonds zijn we naar Dune 7 geweest. Dit is een hele grote zandduin. We hebben deze duin in de felle zon beklommen maar het uitzicht was echt geweldig. Op deze duin hebben we foto’s gemaakt, champagne gedronken en de prachtige zonsondergang gezien. Het slapen was nog wel een dingetje omdat tegen ons was gezegd dat we alleen een slaapzak mee moesten nemen maar eenmaal daar aangekomen moesten we op een yogamatje slapen, praktisch op de grond dus. De volgende dag moesten we om 7 uur ’s ochtends klaar staan en gingen we zeecayakken tussen de zeehonden. We zagen echt duizenden zeehonden en omdat ze erg nieuwsgierig zijn kwamen ze dichtbij. Ook hebben we in de verte nog een paar dolfijnen gezien. ’s Avonds zijn we naar een bar geweest en hebben we een paar biertjes gedronken. De volgende dag konden we uitslapen en heeft een deel van de groep parachute gesprongen. Omdat ik dit al een keer had gedaan heb ik dit maar overgeslagen om geld te besparen voor andere mooie dingen.

Wij lopen deze week nog stage op de Paediatrics en volgende week beginnen we op de General Surgery, waar we hopelijk een aantal operaties mee kunnen kijken. Ook hier zullen we weer twee weken stage gaan lopen.

Groetjes vanuit het nog steeds erg zonnige en warme Windhoek.
Liefs Carlot